دیافراگم یکی از شش عنصر ضروری عکاسی است. هم میزان نوری که دوربین شما می تواند ضبط کند و هم عمق میدان را کنترل می کند. عمق میدان (DoF) یک عنصر ترکیبی و خلاقانه مهم در هر تصویر است، بنابراین مهم است که بدانیم چیست و چگونه آن را کنترل کنیم.
دیافراگم چیست؟
همانطور که در فصل 1 بحث کردیم، دیافراگم به روزنه ای اشاره دارد که نور قبل از برخورد به سنسور دوربین شما از آن عبور می کند. با کنترل اندازه آن دهانه، می توانیم میزان نور ثبت شده در یک تصویر و همچنین عمق میدان را کنترل کنیم.
هرچه دیافراگم بزرگتر باشد، نور بیشتری ثبت می شود و عمق میدان کمتر می شود. با دیافراگم های کوچکتر، نور کمتری ثبت می شود و عمق میدان بیشتر می شود. دیافراگم در f-stop ثبت می شود و با نماد “f” نشان داده می شود.
دیافراگم بزرگ در مقابل دیافراگم کوچک
دیافراگم در ابتدا می تواند کاملا گیج کننده باشد، اما درک تفاوت بین دیافراگم بزرگ و کوچک بسیار مهم است. ساده ترین راه برای به خاطر سپردن آن این است: هر چه عدد کمتر باشد، دیافراگم بزرگتر است. وقتی به دیافراگم های “بزرگ” اشاره می کنیم، به مقدار عدد بزرگ اشاره نمی کنیم. در عوض، ما به دیافراگم یا مقدار نوردهی اشاره می کنیم. بنابراین، برای مثال، f1.4 یک دیافراگم بزرگ است، در حالی که f22 یک دیافراگم کوچک است.
اندازه دیافراگم بزرگ = عدد f-stop کوچکتر = DoF کم عمق تر
اندازه دیافراگم کوچک = عدد f-stop بزرگتر = DoF عمیق تر
عمق میدان چیست؟
عمق میدان، محدوده وضوح در دو طرف نقطه فوکوس است. این توسط دیافراگم کنترل می شود. دیافراگم های بزرگتر (اعداد f-stop کوچکتر) منجر به عمق میدان کمتری می شود، جایی که کمتر تیز است. دیافراگم های کوچکتر (اعداد f-stop بالاتر) منجر به عمق میدان بیشتر می شود، جایی که بیشتر تیز است.
نحوه کنترل عمق میدان
سه عامل مختلف بر عمق میدان تأثیر میگذارند: دیافراگم، فاصله از سوژه و بزرگنمایی. ابتدا، بیایید نحوه تغییر عمق میدان خود را با استفاده از تنظیمات دیافراگم مختلف بررسی کنیم. اگر در حالت خودکار عکاسی می کنید، دوربین شما بهترین دیافراگم را برای شما تعیین می کند. اگر در حالت اولویت دیافراگم عکس می گیرید، می توانید به سادگی با استفاده از کلید کنترل دوربین خود دیافراگم را تنظیم کنید و دوربین شما به طور خودکار سرعت شاتر را تعیین می کند.
اگر در حالت دستی عکاسی میکنید، بهترین سطح کنترل خلاقانه را دارید، اما برای دریافت بهترین نوردهی باید دیافراگم و سرعت شاتر خود را متعادل کنید. در هر یک از این حالتها، میتوانید به سادگی دیافراگم خود را با استفاده از چرخ کنترل جلو یا عقب دوربین خود تنظیم کنید.
DoF همچنین به فاصله از سوژه شما بستگی دارد. هر چه به سوژه نزدیکتر باشید، عمق میدان شما کمتر خواهد بود. تیراندازی از دورتر، عمق میدان بسیار بیشتری به دست می دهد. این به دلیل بزرگنمایی است.
بزرگنمایی می تواند به اندازه سنسور، فاصله کانونی و فاصله از سوژه اشاره داشته باشد. به عنوان مثال، اندازه سنسور بزرگتر، فاصله کانونی بیشتر یا فاصله فوکوس نزدیکتر باعث ایجاد عمق میدان کمتر می شود. در همان دیافراگم، دوربینهای فول فریم عمق میدان کمتری در مقایسه با دوربینهای سنسور کراپ خواهند داشت. باز هم، در همان دیافراگم، دوربینهای با فرمت متوسط عمق میدان کمتری نسبت به دوربینهای فول فریم خواهند داشت.
لنزها و عمق میدان
یکی دیگر از عوامل تعیین عمق میدان، انتخاب لنز شماست. لنزهای مختلف ویژگی های عمق میدان متفاوتی دارند که به دلیل بزرگنمایی لنز ایجاد می شود. هرچه بزرگنمایی بیشتر باشد (مانند لنزهای تله فوتو)، عمق میدان کمتر است و بالعکس.
این بدان معناست که اگر با فاصله کانونی 24 میلیمتری در فاصله 10 متری سوژه خود با f4 عکاسی میکنید، عمق میدان بسیار بیشتری نسبت به زمانی که با فاصله کانونی 200 میلیمتری در فاصله 10 متری عکاسی میکنید، خواهید داشت.
نمونه های عمق میدان
این تصویر پرتره با نور طبیعی زیر با استفاده از دیافراگم f1.2 گرفته شده است و سوژه را واضح نگه می دارد در حالی که پیش زمینه و پس زمینه خارج از فوکوس هستند.
دیافراگم کامل باز، همانطور که در تصویر بالا استفاده شده است، برای عکاسی از افراد عالی است. چرا؟ زیرا به ما اجازه می دهند پس زمینه را محو کنیم و توجه را به چشم یا صورت سوژه جلب کنیم. از طرف دیگر، اگر از مناظر عکاسی می کنیم، معمولاً عمق میدان بیشتری می خواهیم تا بتوانیم دوردست را ببینیم. به همین دلیل است که دیافراگم های کوچکتر (مانند f16) اغلب برای عکاسی منظره بهترین هستند.